Vandaag loop ik de langste route die ik ooit heb gelopen, en dit was niet gepland. Ik loop uit nieuwsgierigheid de hele Mark af tot ik niet verder kan. En ik moet ook weer terug.
Omdat ik zin heb om een flink stuk te lopen, heb k mijn rugzak voorbereid, dus broodjes, water, banaan en een energiekoekje. Dat koekje komt overigens iedere wandeling weer mee terug dus misschien is dat mijn looppartner geworden. Ik loop vanuit het centrum naar het Ginneken en ga daar op het pleintje bij Moeke en Boerke Verschuren rechts totdat ik bij het paadje links het Markdal in kan. Het is nog heel vroeg en een prachtige dauw ligt over de omgeving. Er is verder ook nog niemand.
Ik loop het stuk door tot aan de kruising naar Ulvenhout en de Kogelvanger en ga hier rechtdoor, het fietspad op. Op deze tijd is daar niemand dus ik loop niet in de weg en heb het hele pad voor mezelf. Het pad volgt de Mark en dat is wat ik besloten heb; ik loop zover mogelijk met de Mark mee. Ik kom langs diverse stukken klein bos in de weilanden, en passeer op een gegeven moment de Klokkenberg, een mooi oud gebouw waar appartementen in zijn gemaakt. Ik ben al eerder een stuk langs de Mark gelopen, maar niet verder dan Galder.
Ik ga onder de autoweg door, steek een andere over en het pad kronkelt verder langs het water. Op een gegeven moment besef ik dat ik verder ben dan ik eerder ben geweest, en ik kom een stenen paaltje met richtingaanwijzers tegen. Deze soort paaltjes ken ik als wandelaar goed. Ik heb nog de keuze om hier rechts te gaan naar Galder, of rechtdoor naar Meersel Dreef, wat ook niet ver meer is. Ik blijf de Mark volgen.
Op een gegeven moment geeft mijn telefoon aan dat ik in België ben. Dat is natuurlijk erg leuk, zo tijdens een verkenningswandeling. Ik blijf steeds de Mark volgen en ben blij dat ik broodjes en water bij heb, want ik ben al best even onderweg. Als ik op een gegeven moment bij een gemaal aankom, stopt het pad aan mijn kant en kan ik aan de andere kant verder.
Ik steek over en volg het pad, wat mij nu even van de Mark weg haalt maar een naastgelegen water laat volgen. Hier loop ik op een pad tussen hoge maisvelden door. Na wat kronkelingen kom ik uit bij een klein bos waar ik en soort grote slinger maak en vervolgens bevindt ik me volgens mij weer langs de Mark.
Ik ben nu belandt op een weg waar ik eigenlijk niet van af kan en af en toe passeert er een wielrenner. Ik krijg de indruk dat ik verbaasd wordt aangekeken, en vraag me af waar ik eigenlijk loop. Voor mijn gevoel wil ik rechts af kunnen buigen zodat ik langs Meersel Dreef en Galder weer terug kan, maar ik kan niet meer naar rechts. Ver voor mij zie ik wel bebouwing dus ik doe het enige wat nu kan, ik loop rechtdoor.
Na een behoorlijke wandeling rechtdoor kom ik bij het einde van dit pad. Hier staat een groep fietsers, die net vertrekken op het moment dat ik daar aankomen. Ik zie hier Meer en Hoogstraten aangegeven staan naar links. Maar ik wil naar rechts. Dat kan wel, maar daar staat niets aangegeven. Toch ga ik rechts. Dat brengt mij in een omgeving met boerenbedrijven en iets wat op een paardenfokkerij lijkt. Ik zit nu inmiddels op ongeveer 20 km volgens de teller. Alhoewel ik me prima voel, weet ik dat de terugweg wel zoeken zal worden.
De terugweg brengt mij onder andere een eind langs de snelweg, een tankstation en een industrieterrein met veel logistieke bedrijven. Het is niet de mooiste terugweg, maar ik ben nu puur op Google Maps op zoek naar een terugweg. Uiteindelijk wordt de omgeving en de route weer mooier, want ik loop weer door weilandjes en langs dorpjes. Ik zie op mijn navigatie dat ik langs de Galderse Meren kan lopen en dat doe ik.
Aangekomen bij de Galderse Meren heb ik een kleine pauze en bekijk de meren. Volgens mij ben ik hier zelfs nog nooit geweest dus ik zeg tegen mezelf dat het toch een toffe terugweg is geworden. Vanuit de Galderse Meren kom ik uiteindelijk weer in het Mastbos terecht. Dat voelt al als thuiskomen, al slaat daar wel de vermoeidheid toe omdat mijn lichaam en geest snappen dat de haven in zicht is.
Toen ik, eenmaal uit het Mastbos, door het Ginneken naar het centrum liep, zag ik dat mijn telefoonbatterij bijna op was. Vanaf dat moment houdt ik de batterij goed in de gaten. Ik wil niet dat hij uitvalt en deze wandeling kwijt is. Uiteindelijk lijkt de batterij de tocht niet te gaan halen, en sla ik in het centrum de wandeling op. Net geen 40 km zie ik, en dat is jammer want ik houdt heel erg van eenheden van 5 in getallen. Ik houdt mezelf voor dat met het laatste, niet opgenomen stuk erbij, het gewoon 40 km is.
Ik heb gelukkig niet veel last gehad van mijn voeten, knieën of rug na dit avontuur. Jammer is wel dat ik niet heel veel foto’s heb gemaakt. Maar het is een bijzondere tocht om aan terug te denken.
18 augustus 2022, 07:42
39,31 km /
7:01:08