Vandaag ga ik de NS-wandeling maken tussen Culemborg en Beesd. Enige tijd geleden heb ik de tocht gelopen van Houten-Castellum naar Culemborg, en deze wandeling lijkt me een mooie aanvulling op dat gebied.
Het belooft een warme dag te worden, zo’n 28 graden. De treinreis naar Culemborg is niet lang, en volgens de beschrijving zijn er onderweg bosrijke gedeelten, dus deze NS-wandeling lijkt me een goed idee om wat verkoeling te vinden. Waar Culemborg bij mijn vorige wandeling het eindpunt was, begin ik deze keer daar. De GPX-route stuurt me direct de andere kant op, dus ik betreed onbekend terrein. Ik verlaat al snel de bebouwde kom. Dit gebied heet de Regulieren. Na een tijdje langs een rustige weg te hebben gelopen, langs weilanden, sla ik rechtsaf langs enkele boerderijen. Het is hier volledig open, maar gelukkig nog niet zo warm.
Op een gegeven moment word ik naar links gestuurd en betreed ik een dichtbegroeid pad. Na een stukje door dit groene pad te hebben gelopen, kom ik bij een bruggetje dat ik moet oversteken. Nu bevind ik me op een soort dijk, bedekt met droog hooi. Hier begint het behoorlijk op te warmen.
Na een tijdje over deze dijk te hebben gelopen, passeer ik kort weer wat huizen om vervolgens het volgende natuurgebied in te gaan. Ik loop langs een prachtige beek, omringd door weelderig groen. De route brengt me bij een brug, gevolgd door een schitterend bosgebied. De bomen staan dicht op elkaar, maar doordat de stammen kaal zijn, ontstaat er een gevoel van openheid. Het biedt een prachtig uitzicht en het geluid van drukke vogelzang omringt me, waardoor dit een van de mooiste delen van de tocht is. Het is bijzonder hoe het licht in slechts een paar meter lopen verandert en daarmee de hele omgeving een andere beleving geeft.
Het pad dat ik volg maakt weer deel uit van het Klompenpad, wat ik vaker tegenkom tijdens mijn wandelingen. Na een prachtig stuk door open velden sla ik linksaf een dichtbegroeid gebied in. Ik nader nu Beesd. Terwijl ik slingerend en over een spoor door een bos loop, kom ik bij een evenement van een Kynologenclub terecht. Gelukkig heb ik enkele jaren geleden mijn angst voor honden overwonnen en vervangen door hoogtevrees, want ik kom heel wat viervoeters tegen. Het is duidelijk dat ze lid zijn van een club, want ze zijn allemaal erg gehoorzaam. Je ziet dit evenement niet terug in de galerij, want ik maak nooit foto’s van mensen en die liepen ernaast in dit geval.
Nadat ik het hondenevenement achter me heb gelaten, zie ik op mijn route-app dat ik bijna bij het eindstation ben. Onderweg passeer ik nog enkele prachtige met bomen omzoomde lanen en kom uiteindelijk aan op het station. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten voordat er een trein arriveert die mij via Geldermalsen en ‘s-Hertogenbosch terug naar huis brengt. Terwijl ik wacht, vul ik mijn waterflessen bij het waterpunt op het station. Naast me zitten een vader en dochter die dezelfde wandeling hebben gemaakt. Het was een schitterende dag, niet te warm, en ik heb heerlijk gelopen.