16 augustus 2023, 08:36
Maastricht,
Valkenburg,
Natuur,
Stad,
40,76 /
40-45 km
6:47:27
Gedeeltelijk NS wandeling
De derde dag ga ik de NS-wandelroute van Maastricht naar Valkenburg lopen. Deze route kun je doorlopen tot Schin op Geul, om daar de trein terug te pakken. Uiteindelijk zal ik van Maastricht naar Valkenburg lopen en vanaf daar weer terug naar Maastricht. Via een andere weg natuurlijk.
Vandaag lijkt het minder goed weer te worden dan gisteren, en dat is op zich niet erg. Ik heb een beetje in mijn hoofd dat ik niet met de trein terugwil maar lopend, en voor zo’n afstand is het wel lekker als het wat koeler is. Het kan zelfs nog gaan regenen, wat het uiteindelijk ook doet. Niet hard en het gaat zelfs wel even welkom zijn. De route naar Valkenburg begint niet te oogverblindend, want ik moet een heel eind door een kantorenpark en een buitenwijk voordat de natuur zich laat zien.
Als ik de schijnbaar laatste wijk van Maastricht verlaat en de weilanden in loop, krijg ik de eerste druppels. Deze zijn niet erg en de enorme piek die op de buienradar te zien is zet niet door. Tot ik op een gegeven moment vanaf de polderweg langs het weiland een stuk dwars moet afsteken door de begroeiing naast het weiland. Deze begroeiing is inmiddels wel nat en als ik door deze dichtbegroeide junglestrook heen ben, ben ik het ook. Na deze wasstraat kom ik op de voorlopig laatste landweg. Na het passeren van een boerderij ga ik het bos in. Hier bekruipt mij het bekende gevoel van dit soort wandelingen: hier begint het echt!
Dat het hier echt begint blijkt ook wel zo te zijn, want ik loop door een prachtig bos langs een afgraving. Diverse uitkijkpunten geven mooi de gelegenheid om het goed te bekijken en op de foto te zetten. Dat ik hier stiekem al best ben geklommen blijkt uit de trap naar beneden die ik even later weer tegenkom. Er is niemand in de buurt dus ik kan hem op mijn gemak afdalen zonder dat iemand mijn geduldige overwinning op mijn hoogtevrees ziet. Na deze afdaling volgen er diverse bochten en kronkelweggetjes, tot het gebied van opener wordt. Ik nader duidelijk weer een stad of dorp. Ik kom hier en daar wat dieren tegen, zoals een koe die me vanaf het moment dat ik in beeld kom blijft volgen totdat ik en foto maak en weer verdwijn.
Ik nader nu echt Valkenburg en kom langs een muur waar informatie wordt gegeven over vuursteen en de geschiedenis van steen en afgravingen in deze stad. Een voorbij lopende wandelaar grapt nog naar me “zo oud worden we niet” als ik daar aandachtig de bordjes lees over de geschiedenis. Ik zeg nog tegen hem dat wandelaars langer leven, refererend aan het artikel van Scientias van afgelopen week. Aan het uitblijven van een lach lees ik af dat hij het artikel niet heeft gelezen of me niet verstaat.
Normaal ben ik best wel vermoeid als ik in een stad aankom na een wandeling, maar ik ben nu na ± 25 km nog opvallend fris. Ik bekijk op mijn gemak de binnenstad, in de regen inmiddels. Het is vrij druk hier, en dat is mede de reden dat ik de grotten en het kasteel die nader te bezichtigen zijn niet bezoek. Ik heb geen zin in rijen en drukte om me heen na uren lang lekker op mezelf geweest te zijn in de natuur. Ik besluit dat ik definitief niet doorloop naar Schin op Geul maar dat ik nog energie genoeg heb om met Google Maps een andere route terug te zoeken naar Maastricht.
Het is serieus een opluchting om de drukte van Valkenburg weer achter me te laten en terug te lopen. Ik kom hierdoor ineens een kleinere, afgelegen afgraving tegen die ik anders dus had gemist. Het is zo’n verstopte plek dat ik mezelf voorhoud dat ik als avonturier de eerste ben die hier in duizenden jaren een voet zet terwijl ik langs het bordje van Natuurbeheer loop. Ik zie her en der wat keutels liggen en ruik schapen, maar die zie ik niet. Tot ik om een bocht kom en er een stel gehoornde geitjes tegen de wanden geplakt staat. Aangezien ik dieren die ik tegenkom altijd op de foto zet, mogen ook deze even mijn kant op kijken.
Na een wat rechter stuk kom ik vervolgens Maastricht weer binnenlopen, aan dezelfde kant als waar ik was vertrokken maar nu meer naar rechts. Ik kom via het station in het mijn inmiddels bekendere deel en loop richting mijn kamer. Ik maak een kleine detour naar de Sphinxpassage. Deze had ik al kort gezien, maar ik loop er nu wat aandachtiger doorheen. Daarna ga ik naar mijn kamer om me weer op te frissen en klaar te maken voor de avond.
Ik ga mijn geslaagde dag vieren met een luxe diner bij Restaurant Momus aan het Vrijthof. Ik heb heerlijke mals vlees aan een spies, met aardappeltjes, tomaatjes en een Erdinger Alkoholfrei. Daarna ben ik wel klaar en verzadigd voor vandaag en ga lekker mijn boek lezen totdat ik er bijna boven in slaap val.
Morgen is alweer de laatste (volledige) dag hier, en ik ben benieuwd hoe mijn voeten morgen zullen voelen. Ik denk dat er nog wel een wandeling in zit!